W 1921 powrócił na Górny Śląsk, grał w orkiestrze kopalnianej. W latach 1922-29 pracował w orkiestrze 73. Pułku Piechoty w Katowicach. Po zwolnieniu z Wojska Polskiego podjął pracę jako waltornista w orkiestrze operowej w Katowicach. Od 1930 pracował w fabryce Lignoza w Bieruniu Starym. Pracę tę łączył z działalnością w orkiestrach i zespołach jako instrumentalista. Był aktywnym działaczem w zakresie organizacji zespołów muzycznych i śpiewaczych na terenie Śląska. Od momentu powstania Filharmonii Śląskiej w 1945 pracował tam jako pierwszy waltornista. W latach 1945-50 jako pierwszy waltornista współpracował również z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach. Swoją działalność w Filharmonii Śląskiej Emil Wiśniowski zakończył w roku 1954 lub 1955 przechodząc na emeryturę.
Prowadził również działalność pedagogiczną w szkole muzycznej w Chorzowie.
Po zakończeniu pracy, wyjechał w okolice Opola, gdzie prowadził chór oraz kontynuował działalność pedagogiczną.
Waldemar Matera
oraz
Śląskie Wiadomości Muzyczne
październik 1937
