1732-1811
(Leitgeb) waltornista - solista kapeli książęcej w Salzburgu.
Urodził się 8 października 1732, przypuszczalnie w Wiedniu lub jego okolicach.
W latach 1764-1773 był waltornistą kapeli książecej w Salzburgu (Jägerhornist, jak zapisano w inwentarzu dworskim), w razie potrzeby grywał jako skrzypek Był koncertującym solistą - źródła historyczne mówią m.in. o dwóch publicznych występach w Wiedniu (1752 i 1762), dwóch lub trzech w Paryżu (1770) czy wspólnie ze skrzypkiem Holtzbogenem we Frankfurcie nad Menem (1770). W 1777 Leutgeb kupił pokaźną fabrykę serów (przy wsparciu finansowym rodziny Mozartów), traktując grę na waltorni bardziej jako pasję niż sposób na życie. Od 1787 był waltornistą księcia Grassalkovicha w Wiener Tonkünstler Witwen und Waisensocietät. Po śmierci Mozarta w 1791 roku, pomagał jego żonie - Konstancji w porządkowaniu manuskryptów mistrza.
O kunszcie jego gry mogą świadczyć pochlebne recenzje ówczesnej prasy z podróży koncertowych do Włoch i Francji. Z myślą o Leutgebie napisał Mozart swoje koncerty waltorniowe i część utworów kameralnych. W rękopisach tych dzieł znajduje się wiele niewybrednych uwag pod adresem waltornisty ("głupku, durniu, ośle"). Bywało, że partie głosu solowego zostały napisane na przemian niebieskim, czerwonym, zielonym i czarnym tuszem a oznaczenia temp poszczególnych części - pozamieniane. Nie były to jednak złośliwe kpiny z Leutgeba a wyraz wyjątkowo przyjacielskich relacji obu panów i ich osobliwego poczucia humoru. Możliwości skalowe i technika mogły nie być mocną stroną gry Leutgeba - na pewno jednak był mistrzem kantyleny i liryki melodycznej, oraz słynął z umiejętności płynnego przechodzenia z dźwięków naturalnych do zatykanych.
Zmarł 27 lutego 1811 w Wiedniu.
